شیوع سوء تغذیه در نوجوانان پسر ۱۱ تا ۱۴ ساله شهر بیرجند (سال ۱۳۸۳)

زمینه و هدف : ارزیابی رشد جسمانی از روش های مهمّ تعیین وضعیت تغذیه و سلامتی است و پایش رشد به تشخیص اختلالات رشد و سوء تغذیه در نوجوانان کمک می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع سوء تغذیه در نوجوانان پسر 11 تا 14 ساله شهر بیرجند انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه مقطعی در سال 1383 و بر روی دانش آموزان پسر 11 تا 14 ساله شهر بیرجند انجام شد. نمونه ها به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. قد و وزن به روش استاندارد اندازه گیری و شیوع سوء تغذیه با معیار گومز و واترلو تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون مجذور کای دو در سطح معنی داری 05/0 p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: از کلّ دانش آموزان مدارس راهنمایی (5909 نفر) 889 پسر انتخاب شدند. شیوع سوء تغذیه بر اساس معیار وزن برای سن (گومز) 1/81% بود که موارد خفیف، متوسط و شدید به ترتیب 9/33%، 3/37% و 9/9% به دست آمد؛ همچنین شیوع سوء تغذیه بر اساس معیار قد برای سن (واترلو) 1/69% بود که موارد خفیف، متوسط و شدید به ترتیب 2/41%، 3/22% و 6/5% حاصل گردید. فراوانی نسبی کم وزنی و کوتاه قدی با میزان تحصیلات والدین ارتباط معنی داری را نشان داد (05/0 p< ).   نتیجه گیری: میزان قد و وزن نوجوانان بیرجند نسبت به سایر نقاط ایران کمتر است که می تواند به دلیل عوامل محیطی و جغرافیایی و اقتصادی باشد. با داشتن معیارهای منطقه ای رشد، شیوع واقعی در هر منطقه تعیین می شود.